अन्त्यहीन संगमता

जसरी नदीहरू समुन्द्रको खोजीमा

आफूभन्दा गहिरोपना खोज्छन्

त्यसरी नै मेरो आत्मा तिम्रो प्रतिबिम्ब खोज्छ;

धेरै टाढा

बगीरहेको नदी

एक्लै आफ्नै वेगमा

एक्लोपना

मात्र एक्लोपना ।

जसरी पवित्र फूल

आफूलाई घामको किरणमा समाहित गर्छ

अनि आफूलाई उसँगै आरोपित गर्छ;

फक्रिएर तन्किएर,

त्यसरी नै मेरो मुटु विस्तारीत हुन्छ

तिम्रो आवाजको समुद्घाटन संगै

म र तिमी

मात्र पवित्र साथ ।

जसरी प्रभातकालीन शीत देखिन्छ

घामको साथमा पनि पवित्र र स्वच्छ

त्यसरी नै मेरो आत्मा सम्रपित छ;

तिमी प्रति

तिम्रो माया र भावनाप्रति ।

जसरी शीतले कुनै दाग छोड्दैन

बिलाएर जाँदा हराएर जाँदा

पृथिवीको बाहिरी पत्रमा

म संग पनि छैन कुनै छलकपट

तिमी र तिम्रो लगावप्रति ।

नदीलाई थाहा हुन्छ उसको गन्तव्य

शीतको उद्देश्य निश्चित छ

फूलको पहिचान र कला निर्धारित छ

सबै आफ्नै समयमा;

न अघि न पछि

म पनि सम्झन्छु पूराना दिन

भेट्नेछु ति अतित

दु:खद अतित

आफ्नै समयमा

अन्त्य समयमा

पक्कै अन्त्यमा ।